ANLATAYIM İSTANBULENSİS

Yağmur bu şehre aşk ile yağar

İlk damla sana düşer İstanbulensis.

En yakın dost Ay’dır sana

Aydos’taki güzel prenses,

İstanbulensis.

Ne yürekler yaktın, bir kurtuluş adına.

Ne kanlar aktı, bu sevdanın uğruna

Şarabı tattı Orhan Sultan, beyliğinde

Ay yıldıza dokundu, başladı aşk sonunda;

‘İstanbulensis’.

Daha nice aşıklar var sana, sen bilmezsin.

Gökyüzünün göz yaşları, yorgunluktan mı dersin?

Güz onun zor günüdür, sense güzü sevmezsin

Hiçbir aşkı taşıyamaz , sevgi nedir bilmezsin,

Seni yermek haddim değil ki benim

Dünyanın kalbine doğan güneşsin sen.

Osmanlıdan miras, Hak’ka kanıtsın.

Kalenin sultanı, kalplerinde ışığısın

Sevdiğim kadına da benzetirim seni,

Turuncuydu saçları, seninkiler gibi.

Ömrüme güneşti, gönlüme tekti.

Mevsimler değişti, güzde terk etti.

Bana da müjdele baharı İstanbulensis

Üç yıldır güzüm ve hayata küsüm.

Oysa şimdi ne mutludur  bensiz.

Seni ben anlattım, beni de sen anlat

İstanbulensis.

Sezer TÜRKOĞLU